ရိုးမ
ပဲခူးရိုးမရဲ႕ေတာတန္္း
လမ္းၾကမ္းလို႕ျမဴေတြဆိုင္း
ညိဳ႕မွိဳင္းလို႕ေနတယ္ …
အေမွာင္ရယ္ၾကီးဆိုး
၀ိုးတဝါးမပီျပင္
ေငြၾကယ္စင္ အလင္းေအာက္
ႏွင္တံကိုေျမွာင့္ရင္း
တေတာက္ေတာက္နဲ႕
လွည္းနဲ႕ခရီးဆက္
ဝမ္းေရးအတြက္
ေတာတက္လို႕သြားခဲ႕တယ္ ...
ေနျခည္အု အလင္းျဖာ
ခုတ္ကြပ္ရဲ႕ေဘးမွာလွည္းျဖဳတ္
ပုဆိန္ကိုလက္မွာတင္းတင္းဆုပ္ရင္း
ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္
ေခ်ာက္ကိုျဖတ္ေက်ာ္
ပုခုံးေပၚကထင္းထမ္း
ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေပမယ့္
အသားမာနဲ႕ထူပိန္း
မစိမ္းေတာ့တဲ႕ဒဏ္ရာေတြနဲ႕
လွည္းတစီးျပည့္ခဲ႕တယ္ …
ဖုန္ေငြ႕နဲ႕မြန္းေဝ
ေတာလမ္းေတြရဲ႕ၾကား
ေနေလာင္တဲ့အေရျပား
ကၽြဲသေရအလားေပမို႕
ေယာင္လို႕ေတာင္မပူအားခဲ့ …
က်ည္ေတာက္ထဲကေရၾကည္ေအး
ေျဖသိပ္မွဳခဏေပးရင္း
ေဝးလံတဲ့ခရီး
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ေတာေတာင္
ဆာေလာင္မွဳတြက္ မျငီးခဲ့ …
ခ်ိနဲ႕တဲ႕အေဖၚ
ႏြားအိုေရာ္တရွဥ္းႏွင့္
ခတ္ျပင္းျပင္းႏွင္
မညင္သာတဲ့ ဘဝႏွစ္ခု
ေပါင္းစုလို႕ရုန္းကန္
မနက္ဖန္တို႕ရဲ႕ မနက္ဖန္
နပ္မွန္ဖို႕အေရး
ဘဝအားမာန္ေမြးရင္း
ထင္းခုတ္လို႕ေၾကြးခဲ႕တယ္ …
ေခၽြးစက္နဲ႕ေရခ်ိဳး
ရိုးသားျခင္းရဲ႕ခြန္အား
တဝမ္းတခါးတြက္
ဘ၀မပ်က္ေအာင္
တင္းတိမ္ေရာက္ရဲ
ငါအျမဲ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ …
မထယ္၀ါတဲ့ဘဝ
မခန္းနားတဲ့ဘဝ
မဆန္းျပားတဲ့ဘဝ
ဘဝ ဘဝ ေတြနဲ႕
ေလာကဓံကိုရင္ဆိုင္
ဘဝကိုမ႑ိဳင္ထား
သားသမီးအတြက္
ေရွ႕ဆက္မယ့္ပညာေရး
ငါလိုဘဝနဲ႕ ေဝးရေအာင္
ေရွ႕ေဆာင္လို႕လမ္းးညႊန္
အားသြန္လို႕မေႏွး
အေၾကြးေတြကပတ္ခ်ာ
မဆံုးသာတဲ့အတိုး
ဘဝဆိုးေအာင္ျဖစ္ေလရ
ကံၾကမၼာကေခလြန္းေလေတာ့
အေမေရ … မွန္းလို႕သာကၽြမ္းလို႕
ေတာထြက္မဲ့လမ္း …
ေက်ာ္စြာလင္း (ရိုးမ)
၁၉၉၂
No comments:
Post a Comment